Twee jaar nadat ik er met de familie op vakantie geweest was -een trip waar iedereen heel toffe herinneringen aan over houdt-, was ik begin juli weer te gast in vakantiehuis “Probuda”. Samen met Ludo zouden we ons deze keer toeleggen op het verkennen van de regio per mountainbike en het afwerken/isoleren van een fotohut. Persoonlijk was ik ook benieuwd om te zien hoe alles geëvolueerd was: via Ludo’s blog had ik gelezen over de drijvende hutten op de vijver vlakbij het huisje, de nieuwe poel met bijhorende fotohut, Ludo’s ambitieuze plan om de schuwe jakhalzen te fotograferen, de oehoe die heel vaak te zien is op de rots achter het huis, enz. .

Wat betreft het mountainbiken moet ik helaas heel kort zijn: de regio heeft ongetwijfeld veel te bieden, maar net zoals in de rest van Europa liepen de temperaturen begin juli heel erg op en moet je jezelf gaan afvragen in hoeverre het beklimmen van een helling bij 37 graden nog verantwoord is…? Niettemin, tijdens een verkenningsrit doorheen het natuurpark “Rusenski Lom” hebben we een aantal schitterende landschappen “ontdekt”, plaatsen die uitermate geschikt zijn voor landschaps- en macrofotografie (talloze bloemen, insecten, enz.).

“The early bird, …”

Een mogelijke oplossing voor de hoge temperaturen is uiteraard een “early morning ride”: vroeg uit de veren en vrijwel onmiddellijk de fiets op geeft je niet alleen een goed gevoel, bovendien maak je een grote kans om heel wat dieren te spotten. We hadden echter besloten onze prioriteit elders te leggen: we zouden ons van ’s morgens vroeg verschansen in een andere, nieuwe fotohut die Ludo afgelopen maart gebouwd had, specifiek voor het fotograferen van zoogdieren. De beelden die Ludo de voorbije weken vastgelegd had met de wildcamera en de beelden van de fotografiereis van eind juni waren veelbelovend: herten, vossen, en ‘last but not least’; jakhalzen! Ons geduld werd beloond met een aantal leuke bezoekjes, maar een echte topper van de jakhalzen hebben we -ondanks een aantal korte bezoekjes aan onze voederplek- (voorlopig) niet vast kunnen leggen. 

Zoals eerder al vermeld was ik eveneens heel benieuwd naar de poel die Ludo naast het huisje aangelegd had: vrijwel onmiddellijk na aankomst de eerste dag hadden we plaatsgenomen in de schuilhut naast de poel, zonder camera weliswaar. Dit laatste zou achteraf beschouwd een onvergeeflijke fout blijken te zijn: van bij het begin was het leven op en naast de poel een waar spektakel. Balkankwikstaart, gele kwikstaart, verschillende soorten vinken, hop, wielewaal (met uitvliegende jongen), ijsvogel, grauwe klauwier, ortolaan, verschillende kikkers en ringslangetjes toonden zich gewillig op minder dan een half uur tijd! Vooral de ijsvogel stal de show door plaats te nemen op een dode tak halverwege de vijver en van daaruit zijn jacht te beginnen: kopje schuinhouden, prooi in zicht, vrije val richting het water om vervolgens de prooi te verorberen op de tak en weer opnieuw te beginnen. Zalig om te zien, maar tegelijkertijd ook een beetje pijnlijk, wetende dat ik mijn camera niet had meegenomen. Gelukkig kreeg ik een aantal dagen later nog een herkansing, met niet alleen de ijsvogel, maar ook de hop in de hoofdrol:

“Time flies when you’re having fun”

Mijn weekje Bulgarije was voorbij voor ik het wist: na een druk einde van het schooljaar, deed het enorm deugd om me ongestoord toe te kunnen leggen op twee van mijn favoriete bezigheden, namelijk (natuur)fotografie en fietsen, afgewisseld met een verfrissende duik in het zwembad of een frisse pint. Ik keer terug naar België met een dubbel gevoel: blij met de beelden die ik gemaakt heb, maar tegelijk wil je er nog meer uit halen. De omgeving van Probuda heeft dan ook zo veel te bieden: zwarte ooievaars, slangenarend, schreeuwarend, oehoe, en uiteraard de gewiekste jakhalzen, om dan nog maar te zwijgen over de wereld van de macrofotografie (insecten, vlinders, kevers, enz.). Hetzelfde geldt voor het mountainbiken: leuke ritten gedaan, maar nog zo veel te ontdekken! Eén ding staat vast: I’ll be back!!